Μια Νύχτα για Ψάρεμα

Δυο γερόντοι κριεμπάρδηδες, νησιώτες Νυδρεώτες,
άστε ντούε, Αρβανίτες, σύντροφοι και γκιέρηδες,
με κάμπoσους, πολλούς, στην πλάτη χρόνους, λάσκους, λεύτερους, 
ακόμα και αλόγιστους, ταλαίπωρους, αλμυρησμένους, θαλασσινούς.
Κουρασμένοι και κακοπερασμένοι,
είχουνε ξεχάσει πια από καιρό να ντουκιάρουν σε σεντόνια,
 να ’ναι καλά οι μπατανίες, και τα σκευρωμένα τους πλευρά, 
απ’ τα πανιόλα και τα κουβούσια, που δέχονταν τα κορμιά τους, 
έτσι για κανά  νύπνο της συφοράς.
Γερά, παλιά, σφυρηλατημένα, κόκαλα… 
Σκουριασμένα κινήσανε λοιπόν για ψάρεμα με μερτικά, ως πάσα βράδυ,
ένα για τον καθένανε, κι ένα για τη παζαρομένη «κούντουλα».
Μόνε, κι αυτή μαθές το’θελε το κομπόδεμα για τα δικά της τα χαϊδέματα, 
καψίματα, παλαμίσματα, φιασίματα, μπογιές, και διάφορα εργαλεία, 
κόβανε κι αυτά μονέδα μπόλικια μαθές, από κάπου έπρεπε και τούτανε να βγούνε.
Έπρεπε νάχει τά κέφια της κι αυτή η βεργολυγερή να ντους κάνει τα χατήρια, 
μη και πάρει η «αρχόντησα» τη κάτου βόλτα, και τους αφήσει σύξηλους καμνιά νώρα κακή.
Γερόντισα γέτιζα, και τούτηνη, σακατεμένη....
Ομώς ακόμα που το λέει η περδικούλα ντης.
Να δούμε το λοιπός το τι ντους έλαχε, και τι ’χαν ειπωμένα με κείνηνε τη γλώσσα ντους της εποχής, 
τη ντόμπρα, τη κοφτή ντοπιολαλιά, τη μουσικάτη, 
μ’ ένα σκαζμό αρβανίτικες εκφράσεις μαγειρεμένες μέσα ντης, 
έτσι για  νοστιμιά του λόγου, 
καί νόμιζες οπού το στόμθι ντους έσταζε μέλι θυμαρίσιο
και η αναμνοή ντους μοσχοβόλαγε κάτι σα φούλι υδραίικο.
Και άσχημη δε βγήκε η συνταγή τούτηνης εδώ της γλώσσας,
κι ας ήτονε και μπάσταρδη, αλλά με το καιρό σιγά-σιγά αλίμονο, που έσβυσε για τά καλά, κι΄ούτε κανείς που τη θυμάται...
Για ψάρεμα που λες, που σε καλό ντους βγήκε, 
αλλά όπου πολύ που τους πιλάτεψε το τρισκατάρατο, εκείνηνε ντη νυχτιά,
ντους έβγαλε την πίστη.

- Χαϊντε με το καλό, καλή καλάδα, καί πλούσια μαλάτσα....

*

Ολόκληρο το πρωτότυπο αυτό κείμενο που χρησιμοποιεί την ξεχασμένη υδραίικη ντοπολαλιά, τη μουσικάτη, μ’ ένα σκαζμό αρβανίτικες εκφράσεις μαγειρεμένες μέσα ντης, έτσι για  νοστιμιά του λόγου, μπορείτε να διαβάσετε στο ιστολόγιο του Ανδρέα Πουλάκη.

Questiones quaedam Philosophiae

Αυτή είναι μια σελίδα από το σημειωματάριο του Νεύτωνα όταν ήταν προπτυχιακός φοιτητής στο Trinity College (κολέγιο τῆς Ἁγίας Τριάδας τοῦ Κέμπριτς) και το χρησιμοποίησε από το 1661 ως το 1665.

Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο πατέρας του Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας [στον σύνδεσμο ενδιαφέρον άρθρο του Γραμματικάκη]), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του αντίτυπο.

*

Η επιλογή της σελίδας του σημειωματαρίου όπως καταλαβαίνετε δεν είναι τυχαία…

Διαφορά, Αναλογία και Συμβάν, ό,τι χρειαζόταν να πάρει από τον Σταγειρίτη για την έννοια της παραγώγου!

Μακάρι να είχε προλάβει ο Αρχιμήδης! Σε αντίθεση με τον Sagan πάντως πιστεύω ότι το πνευματικό διάλειμμα του Άγιου Μάξιμου και του Ψευδο-Διονύσιου ήταν ψυχικά θεραπευτικό...

Πολλά χρόνια μετά το Λύκειο κατάλαβα ότι η Γραμματική και το Συντακτικό του Τζάρτζανου ήταν μαθηματικά βοηθήματα.

*

Όλο το σημειωματάριο μπορείτε να το μελετήσετε / θαυμάσετε σε ηλεκτρονική μορφή εδώ.

KHNOPPF: Ακούγοντας Σούμαν

Fernand Khnopff, 1883 / Ακούγοντας Σούμαν

*

Τώρα που συνηθίσαμε την μουσική να την ακούμε βλέποντας και το συνοδευτικό βίντεο στο YouTube, ο πίνακας του Khnopff μου υπενθύμισε ότι την μουσική την ακούμε με το βλέμμα στραμμένο προς τα έσω.

Περί χρόνου [και πάλι]

“Ο χρόνος επιτελεί ένα έργο πολύ σημαντικότερο από το μετρητικό. Τρέπει η μπορεί να τρέψει τη φυσική συνθήκη σε πολιτισμό, εντάσσοντάς την στους σκοπούς του ανθρώπου.”

Στέλιος Ράμφος

*

Λαμβάνοντας υπόψη το σχόλιο του Γ.Χ, η ανωτέρω πρόταση θα μπορούσε να γενικευθεί:

"Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου και οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της Φύσης μπορούν να τρέψουν τις φυσικές συνθήκες σε πολιτισμό, εντάσσοντάς τες στους σκοπούς του ανθρώπου."

*

Πρόκειται για μια παραλλαγή της διατύπωσης της Ανθρωπικής Αρχής.

Η Διάβολος

Ήταν η γέννα μιας παρθένας αφορμή

το θαύμα του υμένα

που μας έπεισε να καταταγούμε Αχαιοί

και να ξεσκεπάσουμε αγνώμονες την φτέρνα.

*

Στα χρόνια που διδάσκω συνάντησα πολλούς αξιόλογους νέους ανθρώπους. Ο Γιώργος ήταν ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ταλαντούχο παιδί του πάλαι ποτέ θάλλοντος Δημοτικού Ωδείου Λαμίας, συναισθητικός - άκουγε απόλυτα τα τονικά ύψη έχοντας τα συνδυάσει με συναισθήματα, αγάπη, μίσος κλπ - εφευρετικός και πρωτότυπος στη σκέψη του. Μια μέρα ήρθε στο μάθημα και μου ανακοίνωσε το σχέδιο του να κατασκευάσει μια υπερμελωδία, μια μελωδία δηλαδή που θα αποτελείτο από τα καλύτερα τμήματα γνωστών μελωδιών. Συζητήσαμε για ώρα το θέμα, μου θύμισε την ερώτηση από τον δόκτορα Φάουστους του Mann που υποβάλλει ο νεαρός Adrian Leverkühn στον δάσκαλο Wendell Kretzschmar: γιατί η σονάτα να έχει μόνο δύο θέματα και να μην είναι ένα καλειδοσκόπιο μουσικών ιδεών από την αρχή μέχρι το τέλος;

Τελικά ακολούθησε μια άλλη σπουδαία Τέχνη, αυτήν των υπολογιστών - μου είχε προτείνει μια φορά να μου φέρει μια δισκέτα με ιούς υπολογιστών, τι να την κάνω, τον ρώτησα, να στέλνεται στους φίλους σας, μα τότε θα πάψουν να είναι φίλοι μου...

Με χαρά τώρα βλέπω να εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή και μ' ακόμη μεγαλύτερη διαπιστώνω ότι η ποίηση συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει τους νέους ανθρώπους. Ίσως αυτό να είναι και η μεγαλύτερη ελπίδα για το μέλλον.